KRZYMÓW. Kościół i wspólne śpiewanie kolęd

IS_o 138

W kościele Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Krzymowie wspólnie z parafianami kolędowali uczniowie klasy II i IIIa miejscowej Szkoły Podstawowej im. Mikołaja Kopernika. Młodzież pod opieką Aleksandry Lewandowskiej oraz Hanny Przyszło przygotowała przedstawienie, przybliżające tradycje związane z Bożym Narodzeniem. Istotnym elementem świątecznego spotkania było również śpiewanie przygotowanych kolęd.


O parafii NPNMP w Krzymowie (za stroną internetową kościoła)

Wieś Krzymów położona jest w dolinie Warty, ok. 15 km na wschód od Konina, 3 km na północ od międzynarodowej drogi nr 2. Pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1399 r.; była wtedy własnością szlachecką. Parafia w Krzymowie mogła istnieć już w XIV wieku. Rocznik Diecezji Włocławskiej (z 1949 r.) podaje czas powstania parafii przed wiekiem XV. Dokumentów na ten temat archiwum parafialne nie posiada, gdyż zaginęły w czasie ostatniej wojny. Pozostały tylko księgi metryczne zdekompletowane przez Urząd Stanu Cywilnego w Brzeźnie, który w ten sposób skompletował swoje księgi. W drugiej połowie XVI w. miejscowy dziedzic Władysław Grodzki, po porzuceniu wiary katolickiej, zawłaszczył grunty i dziesięciny plebańskie, zmusił ówczesnego proboszcza do opuszczenia parafii, a świątynię przekazał duchownemu luterańskiemu. Parafia Krzymów przestała faktycznie istnieć na ponad dwieście lat. W 1607 r. wieś Krzymów nabył Rafał Jarochowski, katolik. Usunął luterańskiego duchownego, ale nie przywrócił parafii poprzedniego stanu posiadania. Opiekę duszpasterską sprawowali proboszczowie z Russocic i Wyszyny. Dopiero w 1773 r. miejscowy dziedzic Ignacy Byszewski, rejent grodzki łęczycki, doprowadził do obsadzenia parafii przez ks. Marcina Mikrzewskiego. Losy parafii do lat sześćdziesiątych dziewiętnastego stulecia są mało znane z powodu braku dokumentów. Czas powstania pierwszego kościoła w Krzymowie nie jest znany. Z dokumentów wizytacyjnych można dowiedzieć się jedynie, że pierwotny, drewniany kościół pod wezwaniem św. Marii Magdaleny był konsekrowany, ale – jak informują akta z 1766 r. – przedstawiał stan tak godny pożałowania, że nie sprawowano w nim liturgii, a z jego wyposażenia zachowała się jedynie chrzcielnica. Taka sytuacja trwała do 1778 r., mimo że pięć lat wcześniej udało się ustanowić w Krzymowie proboszcza. Dopiero w 1779 r. został poświęcony przez ks. Macieja Malińskiego, prepozyta tuliszkowskiego, nowy kościół ufundowany przez Ignacego Byszewskiego. I ta świątynia również nosiła wezwanie św. M. Magdaleny. W 1865 r. chylący się ku ruinie kościół został dzięki ofiarności parafian odbudowany. Parafianie sprawili też nową dzwonnicę. Obecnie istniejący kościół neogotycki, murowany, pokryty blachą miedzianą, nosi tytuł Niepokalanego Poczęcia NMP, został zbudowany w latach 1903 – 1907 dzięki inicjatywie ks. Konstantego Kuropeckiego, na miejscu poprzednich świątyń, konsekrowany przez bpa Stanisława Zdzitowieckiego 16 czerwca 1910 r. Dokładnie mówiąc, ostatnia drewniana świątynia znalazła się obok murowanego kościoła na wysokości zakrystii i lewej nawy bocznej. Część tego kościoła musiała zostać rozebrana, aby można kontynuować budowę nowej świątyni. W 1912 roku wyłożono w kościele posadzkę biało-czarną terakotą z fabryki Dziewulski i Lange w Opocznie. W roku 1928 firma z Łodzi „Kruczkowski i syn ” zamontowała w kościele nowe 12 głosowe organy mechaniczno stożkowe. Natomiast w roku 1932 zbudowano nową dzwonnicę, której podstawa była wykonana z betonu, a na niej postawiono konstrukcję metalową ,na której zawieszono trzy dzwony o imionach: Maria, Józef i Michał. Niestety podczas drugiej wojny światowej dzwony zostały skradzione przez Niemców. Druga wojna światowa dokonała spustoszenia nie tylko na dzwonnicy, ale również i w kościele. Otóż podczas okupacji świątynia została ograbiona z wszelkiego sprzętu i zamieniona na salę rozrywkową dla dzieci niemieckich. W 1948 roku dzięki ofiarności parafian i zaradności ks. proboszcza został wykonany ołtarz główny i obraz Matki Bożej Niepokalanie Poczętej przez Zakłady Stolarskie Wojciecha w Poznaniu, kosztem 1,400,000 zł. Ponadto sprawiono ambonę dębową, dar parafianina Walczyńskiego z Paprotni i balustradę przed ołtarzem za cenę 14,500 zł., założono światło elektryczne w kościele, na plebani i dwóch wioskach z inicjatywy i za staraniem ks. Borowca. Zaopatrzono także zakrystię w najpotrzebniejszy sprzęt i szaty liturgiczne, sprawiono 3 chorągwie: Najświętszego Serca Pana Jezusa, Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i żałobną.

Tegoż roku zostały ufundowane dwa dzwony noszące imiona: Maria i Józef. Wykonane zostały również ołtarze boczne. I tak po lewej stronie pod wezwaniem Najświętszego Serca Jezusowego, wg projektu miejscowego artysty, malarza pana Walczyńskiego z Paprotni ufundowany przez małżonków Szustakowskich, a poświęcony 10 grudnia 1950 r., natomiast po prawej stronie prawdopodobnie następnego roku. W dniu 24 lipca 1954 roku został poświęcony przy licznie zebranym tłumie wiernych obraz Świętej Rodziny namalowany przez artystę malarza Henryka Walczyńskiego. Obraz Świętej Rodziny umieszczony został w głównym ołtarzu, jako zasłona obrazu Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Natomiast w roku 1955 w całym kościele została położona polichromia, a w 1956 roku zostały wstawione nowe ławki.

Następny gruntowny remont kościoła przeprowadzono staraniem Ks. Eugeniusza Strzecha w latach 1995 – 97, kiedy to została odnowiona polichromia w świątyni, a dachówka na kościele została zastąpiona blachą miedzianą.

WYKAZ KSIĘŻY PROBOSZCZÓW W KRZYMOWIE

.      1764 – 1765     ks. Karol Parczewski

2.      1769             ks. Szymon Więckiewicz

3.      28 X 1772      ks. Marcin Tuczanowski

4.      22 XI 1772     ks. Karol Troszczyński

5.    1 XII 1781 – 24 XI 1810  ks. Marcin Milerzewski

6.      12 VII 1810 – 1827    ks. Maciej Rakowski

7.      24 VI 1827 – 23 XII   ks. Feliks Smoliński

8.      6 I 1828 – 8 X 1837   ks. Antoni Felczyński

9.   15 X 1837 – 26 VIII 1846 ks. Stefan Latosiński

10. 30 VIII 1846 – 1 VII 1847 ks. Stefan Markowski

11. 11 VII 1847 – 31 XII 1848 ks. Karol Selroeder

12. 1 I 1849 – 18 IV 1860  ks. Stanisław Grzybowski

13. 6 V 1860 – 29 IX 1861 ks. Michał Konstanty Królikowski

14. 1 X 1861- 26 VIII 1868ks. Stanisław Grzybowski

15. 16 IX 1868 – 11 IX 1878  ks. Józef Bogumił Ślisarski

16. 19 IX 1878 – 16 V 1881 ks. Wincenty Morawski (jednocześnie proboszcz w Morzysławiu)

17. 22 V 1881 – 31 XII 1917 ks. Konstanty Kuropecki

18. 6 I 1918 – 6 XI 1919 ks. Włostowski (dziekan tuliszkowski, który zarządzał parafią po śmierci ks. Konstantego Kuropeckiego)

19. 20 XI 1919 – 30 V 1920 ks. Jan Łuczak ( dotychczasowy wikariusz krzymowski, przysłany na prośbę parafii)

20. 31 V 1920 – 31 XII 1939  ks. Michał Balcerowski ( wybudował obecną plebanię, zginął w Dachau)

21. 19 III 1945 – 17 X 1949 ks. Władysław Borowiec ( z diec. warszawskiej)

22. 23 X 1949 – 10 III 1950 ks. Tadeusz Szpikowski (z diec. częstochowskiej, jednoczesny zarządca parafii w Kościelcu Kolskim)

23. 14 III 1950 – 1951 ks. Stanisław Werenik (z diec. wileńskiej)

24. 1951 – 1953        ks. Józef Żelazek

25. 1953 – 1967        ks. Piotr Ciszewski

26. 1967 – 1979        ks. Franciszek Gołąb

27. 1979 – 1980        ks. Władysław Szczepanik

28. 1980 – 1994        ks. Zdzisław Ossowski

29. 1994 – 1999        ks. Eugeniusz Strzech

30. 1999 -                ks. Ireneusz Mrowicki