SANKTUARIUM W LICHENIU. I Krajowy Kongres Diecezjalnych Rad Duszpasterskich
140 członków Diecezjalnych Rad Duszpasterskich z 36 diecezji zjechało do Lichenia, aby wziąć udział w I Krajowym Kongresie Diecezjalnych Rad Duszpasterskich. Rady istnieją w 26 polskich diecezjach. Uczestnicy spotkania zastanawiali się, w jaki sposób zaktywizować Diecezjalne Rady Duszpasterskie, aby stały się one realnym ciałem doradczym i wspierającym swoich biskupów diecezjalnych w wypełnianiu misji ewangelizacyjnej Kościoła w Polsce.
Kongres został zwołany i zorganizowany po raz pierwszy. Uczestniczyli w nim przedstawiciele 36 z 41 istniejących w Polsce diecezji. Pomysłodawcą i głównym organizatorem licheńskiego kongresu był abp Stanisław Gądecki, metropolita poznański i jednocześnie przewodniczący Komisji ds. Duszpasterstwa działającej przy Konferencji Episkopatu Polski. Zdaniem księdza arcybiskupa głównym celem licheńskiego kongresu jest zintensyfikowanie działań rad oraz zwrócenie uwagi na rangę, jaką powinny one pełnić w diecezjach:
„Pięćdziesiąt lat już minęło od Soboru (Watykańskiego II), który nakazał tworzenie takich gremiów doradczych przy każdym biskupie. Mimo, iż upłynęło tyle czasu, nie we wszystkich diecezjach takie gremia istnieją i dlatego trzeba pobudzić nie tylko samą działalność, ale i zaistnienie tego rodzaju ciał doradczych.”
Zdaniem abpa Gądeckiego osoby należące do struktur Diecezjalnych Rad Parafialnych powinny cechować się trzema zasadniczymi walorami: „Widzenie pewnej rzeczywistości uniwersalnej jest możliwe dzięki reprezentacji licznej w różnych osób tworzących całą diecezję, tych które mogą wnieść i wiarę, i dobre obyczaje i roztropność, które są trzema warunkami przynależności do Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej.”
Hasłem inauguracyjnego Kongresu były słowa „Rozpoznanie – Dialog – Współpraca” zaczerpnięte z 25. numeru adhortacji bł. papieża Jana Paweł II „Christifideles Laici”, w którym Ojciec święty zwrócił uwagę na potrzebę tworzenia Diecezjalnych Rad Duszpasterskich, jako organów doradczych dla biskupów diecezjalnych.
Dwie najważniejsze kwestie zostały postawione przez wykłady przygotowane specjalnie na tę okazję. Pierwsza odnosiła się do prezencji badań naukowych nt. działalności Diecezjalnych Rad Duszpasterskich w polskich diecezjach. Badania zostały przeprowadzone przez ks. dra Tomasza Wielebskiego, pastoralisty z Wydziału Teologicznego UKSW oraz mgra Mateusza Tutaka, socjologa pracującego w tejże uczelni. Zdaniem księdza Wielebskiego kondycję Diecezjalnych Rad Duszpasterskich w Polsce można określić jako „umiarkowany optymizm”:
„Cieszymy się, że Rady działają w 26 polskich diecezjach na 41. Ale jeszcze jest ten procent jednej trzeciej diecezji, gdzie Rad nie ma. Cieszy nas także duże zaangażowanie świeckich, ale jak zwróciliśmy uwagę w naszych badaniach, jest nadreprezentatywność kapłanów. To też jest kolejny kierunek zmian. Świeccy zwracają też uwagę na konieczność przygotowania eksperckiego, czyli skomplikowana rzeczywistość w której działa Kościół, związana z tym, że potrzeba gruntownego przedstawienia pewnej problematyki, aby ta dyskusja odpowiadała na znaki czasu i przyniosła owoce.” – wyjaśnił ks dr Wielebski, współautor badań.
Drugi wykład odnosił się przede wszystkim do pokazania celów Diecezjalnych Rad Duszpasterskich na tle dokumentów posoborowych oraz dokumentów Vaticanum II. Tę część przedstawił zgromadzonym ks. dr Bogusław Drożdż z Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu.
Organizatorem I Krajowego Kongresu Diecezjalnych Rad Duszpasterskich w Licheniu Starym była Komisja ds. Duszpasterstwa Konferencji Episkopatu Polski oraz Polskie Stowarzyszenie Pastoralistów.
Robert Adamczyk – Biuro Prasowe Sanktuarium